Harde staart Project deel 4

IEerst maar eens de rest gemonteerd, al die dingen die je niet ziet maar waar heel veel tijd in gaat zitten.
Je kent het wel:
- hoofdremcilinders en leidingen,
- forward controls
- steunen voor de bobine, de spanningsregelaar en dergelijke
- de kentekenplaathouder
- een accubak enzovoorts
 Toen was het eindelijk tijd voor een proefrit!
Even tijdelijk het voorwiel uit de Electra van broer Rob geleend (thanks, bro), en voor het eerst van de brug af en naar buiten gerold.
Na één trap (zoals altijd!!) kwam ze tot leven.
Ook de weergoden waren wakker want het regende, sneeuwde, hagelde en het was zinderend heet (overdrijven is my middlename).
Dus t-shirt in m’n broek, helm even “vergeten” in z’n één en rijden maar.
In die eerste meters ging er van alles door m’n hoofd: van euforische gevoelens naderend tot een orgasme tot aan de conclusie: wat een pokkeding!
Het stuurde voor geen meter, de remmen gaven niet thuis, maar het stond wel stoer.
Bij de eerste bocht naar links ging het al fout; ik haalde de bocht net niet en zette m’n voet aan de grond.
Daardoor kon ik niet koppelen en daar lag ik dan en zo ging het nog 3 keer (ezel!)
Zo stonden er onderweg wat mensen, klaar voor hun motorlessen, die mij nogal raar aankeken.
Commentaar van de daarbij behorende instructeur:  “Zo moet het dus NIET” .
Waarop ik dacht:” Yes, geslaagd!”
Zo kwam ik terug met de modder in m’n nek (fijn,  zo’n kort spatbordje) kouwe klauwen maar ook een “super kicken” gevoel, “Born to be wild” ging door m’n hoofd.
Ik blijf een romanticus hè.
Later bleek wel dat er geen olie in de vork zat en dat ik een spacer tussen het voorwiel vergeten was.
Ons Eertje meer eens even gebeld om het heugelijk feit mede te delen en gelijk naar huis om te laten zien.
Dus ik weer in m’n t-shirt maar dit keer wel met helm en een temperatuur van min 2 richting huis (kilometertje of drie).
Geen koplamp, geen achterlicht, maar één handvat en heel veell herrie kwam ik voor de deur.
Erika deelde mijn gevoelens;  tof ding, te hoog stuur, herrie….
Dus geslaagd!
WERELDWIJF,die van mij, “Lof Joe.”

.

Na het drogen van het spuitwerk ga ik alles weer opbouwen.
Bedrading trekken, verlichting monteren, alles wat er op gaat gelijk vastzetten met r.v.s gepolijste bolkopmoeren (thanks Jessey) en locktite.
Al het r.v.s bevestigingsmateriaal is mogelijk gemaakt door Sven de Buurmen (thanks mate)

.

Het sleutelt superfijn, het is gelijk mooi afgewerkt en hopelijk hoeft het ook niet meer los!

Maar er zullen vast nog wel wat kinderziektes aan het licht komen tijdens montage en de eerste ritten, maar dat hoort erbij.
Tot volgende keer weer!

Grtz and keep the old iron running,

 Staalborstel

Toen bleef er nog maar één ding over: SLOPEN die hap.
Maar eerst nog even zoon Jessey (10 jaar) geleerd hoe je nou zo’n brommer aankickt.
En ja hoor; na twee keer proberen trapte hij hem gewoon aan! (trotse gevoelens betraden mijn geest!)
Dit eerst maar op film gezet voor het thuis front maar helaas, bij de derde poging gaf de fiets backfire: Jes belandde aan de verkeerde kant van motor met pijn in z’n been. (nu betraden schuldgevoelens mijn geest! Ha ha)
Binnen 3 uur heb je heel zo’n ding uit elkaar terwijl de opbouw er wel tig meer kosten.
Alles wat naar de straler en de coater moest heb ik in kratten gedaan en het spuitwerk mee naar de zaak genomen.
Eindelijk  kon ik het spul strakzetten en spuiten.
Ik heb gekozen voor inkt lak (een veel- lagen systeem, wat heel veel diepte geeft) in de kleur “Candy Apple Red” met van die zwaar foute flakes.
Tussen de spuitgangen door, omdat ik hem eerst helemaal strak had gezet en in gewoon 2 komponenten zwart had gespoten, heb ik het frame en rest van de spuitbare onderdelen voorbewerkt en gespoten zodat het frame weer nieuw op de brug kon.
Nadat alles in rood klaar was, heb ik het spul mee naar huis genomen om de biezen en de accenten te aibrushen, met als resultaat een hele mooi paintjob (toch had ik liever een blowjob!)
Nu zat de keuken onder de spuitnevel en een hebben we een metalflake senseoapparaat (ook apart, alleen Eertje minder enthousiast).
Het blok en de bak:
Daar het blok zo netjes liep, zat ik met een dilemma: uit elkaar of opfrissen en laten voor wat het is.
Ik weet dat als je eenmaal begint te demonteren kom je altijd iets tegen en dat loopt altijd in de papieren.
Gewoon schoonmaken en poetsen/polijsten en laten voor wat het is.
NIET DUS: Mijn geliefde broer gaf als tip om alleen de rockerboxen eraf te halen en te polijsten, nieuw pakkingetje eronder en klaar… met als resultaat, een uur later een carter met twee zuigers en verder Kaal (hou ik van!)
Maar eigenlijk niets geks kunnen vinden.
Kortom superblokje wat mij nog veel plezier en smeulende banden gaat opleveren!! Bak liet ik behalve een kering en een kickstart pakking ongemoeid omdat de olie die daar uitkwam in aanmerking kwam voor hergebruik.
Dus nieuwe pakkingen, moertjes, revetten, en de cilinders hittebestendig  gespoten en voìla: een voor het oog zéér frisse blok en bak.