Annekûh Doote van Staalborstel


Ja ja, hier is tie dan, mijn anneke doote (ik ken heel Anneke niet, laat staan dat ik weet dat ze dood is!) Maar omdat Appy vroeg eens iets te gaan schrijven toch maar eens achter de p.c gaan zitten om de “story of my live” te gaan vertellen (qua brommers dan hé).

Allereerst begonnen op nun zùndapp zoals zovelen, vet verbouwd tot hardtail met z~bar stuurtje, om deze van de hand te doen voor de eerste échte brommer, namelijk een Early Shovel uit ‘69 (summer off?).
Toen deze zo goed als klaar was en na ooit eens 500 km mee gereden te hebben, kwamen de kids om de hoek kijken (krijg de van al da geneuk).
 
Dus Shovel bij Ikea en Leen Bakker ingeruild om het flatje in te richten, om korte tijd later toch een bezoekje aan het land van Oit te brengen.
Ons Eer eerlijk verteld over mijn nieuwe liefde; namelijk een 74er Superglide. Aangeschaft en aan vrouwlief belooft deze niet te gaan verbouwen.
Na een maandje toch maar radicaal de zaag erin gezet en een zijspannetje eraan gehangen want vrouwlief begon toch wel heel erg te groeien en ik dacht, daar moet wat uitkomen!

Na de Superglide toch 5 jaar gehad te hebben (met veel plezier en misschien nog meer ellende) kreeg ik, zoals zovelen noemen, een vlaag van verstands verbijstering en kocht een Twin Cam FXDX (ja sorry, maar ik reed het hele jaar door en was het beu om elke week de schuur in te duiken om e.e.a te fixen en wou iets degelijks en snel)
Nou snel, dat was ie, zo snel dat ik hem achter in een busje parkeerde en bleek toen dus zo degelijk niet te zijn. Toen overgestapt naar Streetbob en je raad het al, na een te kort tijdje (maandje of 5!) door de midden er mee! Verbobben dat ding, rijdt super, start altijd supermooi heel veel plezier mee gehad, maar ik miste toch iets.

Na een goed bod van Ed, de Bob aan hem verkocht en wat ruilde hij in?.....Juist, nunne Shovel!
Een Superglide met apehanger, loopt super, en weer wat te prullen.
Ik kom thuis om hem te laten zien, wat denk je? Shovel kwijt!!! Aan vrouwlief!! Dus iedereen blij maar ik niet.
Dus maar eens rondgekeken en via via een poep originele Electra (niet Carmen) uit ‘79 aangeschaft.
Slettebak noem ik ‘er, loopt ook geweldig. Weer een avondje in de schuur; beetje prullen. Verbouwen doe ik haar nog niet (?) maar wel nog een apehangertje erop en eerst maar eens een seizoen rijden.

Al een paar langere ritten mee gemaakt en wat denk je? “Niets”, gewoon tanken en verder niets. Ja het kan echt hoor! ‘T loopt geen 200, wegligging hadden ze nog niet van gehoord en bij hard remmen gaat er een lampje branden met opschrift: “NIET THUIS”.
Ze niest en hoest wel eens, maar ik moet wel weer zeggen, het heeft weer iets. Niet dat ik van al het  bovenstaande spijt heb gehad, maar dit is toch weer ouderwets lachen. Het schelden zal ook nog wel komen hoor, maar dat zien we dan wel weer.
Na een paar telefoontjes blijkt er toch nog heel wat voor handen te zijn bij deze en gene, in schuurtjes, op zolders, in kisten, er ligt nog genoeg spul om het oude ijzer aan de praat te houden.

Dus Shovelheadliefhebbers, hou contact, dan bijven ze rijden. Voor deze bovengenoemde gelegenheid heb ik laatst ook nog maar een shovel blokske op m’n rug laten zetten, heb ik er zeker een die nóóit lekt, altijd loopt, geen onderhoud nodig heeft en... je hoeft hem alleen maar te wassen als ie begint te stinken. Super makkelijk.

“Keep the old iron running”

Staalborstel.