Bram’s IJzeren hoofd.

Zo’n jaar geleden heeft Bram Diana’s 1980 Ironhead XLH overgenomen met de belofte aan Johan en Diana er goed voor te zorgen.
Eenmaal thuis gekomen begint het:  lopend maken, beetje opknappen met wat spuitbusjes en dan er naar kijken met een biertje in de hand.
Gaat het wel wat worden op deze manier? Dan kom je tot de conclusie, dat een motor bouwen doe je maar op één manier en dat is uitkleden, slijptol erin en gewoon opnieuw opbouwen.

Beetje Frisco stijl hadden we bedacht en de rest komt wel vanzelf…
Dus Bram een harde staart (weld on) achterkantje en wat onderdelen geregeld bij O.I.T.
En dan moet het toch maar gebeuren; slijptol in het frame, dan wat buizen buigen voor de nieuwe staande framebuis, nog wat passen en meten  en… verrek, het past natuurlijk weer voor geen meter en dan moet ie ook nog redelijk in lijn komen te staan.
Mooie klus voor een richter, die nog een beetje kan lassen ook.
Dus op een zaterdagmiddag in de werkplaats van Rob samen met Toon de weldon eraan gelast (thanks Tonie) en ineens ontstaat er een mooie lijn en begint mijn creatieve brein (nou ja een klein stukje dan) te werken en op hol te slaan.

Maar ja, wat moet je thuis zonder lasapparaat.
Dus ook zo’n tigding aangeschaft en na verschillende gaten in het frame gebrand te hebben begin ik het aardig onder de knie te krijgen.
Blok er terug inlepelen (tering zwaar zo’n Ironhead) , vork, voorwiel en achterwiel erin en dan maar weer met wat Dommelsch en Brandaris gaan zitten dromen wat de mogelijkheden zijn en ja als je dan wat langer zit te turen komen de beste ideeën naar boven maar zijn ze de andere dag als sneeuw voor de zon weer verdwenen.
Tip! Krijg je een goed idee als je bier op hebt; dan opschrijven! Scheelt veel denkwerk van hoe had ik het ook al weer bedacht.

Oké, dus nu hebben we een frame met blok en wielen eronder en kan het verder opbouwen beginnen, de ronde olietank past natuurlijk voor geen meter en moet aangepast worden door er een hap uit te halen voor de nieuw gelaste staande framebuis (had ik nog nooit gezien tot de volgende dag de Bigtwin op de mat lag en blijken er 3 in te staan).

Daarna achterspatbord (voorspatbord van fatboy) passend op de achterband gemaakt en begint de motor echt vorm te krijgen

Om een kleine indruk te geven wat voor aanpassingen (afhankelijk van wat je wilt) nodig is om je motor een harde staart te geven hierbij wat opsommingen van de aanpassingen die ik heb gedaan:

 

Indien je deze zaken allemaal gedaan hebt is de ruwbouw ver klaar, ik heb gekozen om niet eerst met de motor te gaan rijden om te zien of alles goed is maar ben gelijk alles uit elkaar gaan halen, niet omdat ik zo vol van vertrouwen ben van mijn gesleutel maar gewoon omdat ik geen zin en geduld meer in de ruwbouw had en eindelijk met het afbouwwerk wou beginnen.

Leuk werk dus!

Weer Tonie lastig gevallen maar nu voor het spuitwerk van het frame want ja het is toch echt een leuk ding aan het worden en het zou zonde zijn om met spuitbusjes aan de gang te gaan.
Oh ja, was ik vergeten te vertellen, project moest low budget en uit de zak van een student komen (en laat die nou bijna altijd leeg zijn).
Tonie weer perfect spuitwerk geleverd, t’is maar goed dat hij zich af en toe verveeld en zeeën van tijd heeft! Ondertussen wel de zelfgemaakte onderdelen met spuitbus zwart en in de blanke lak gespoten waarna het opgeknapte blok weer in het frame kon worden gehangen, vork polijsten en wielen erin en alle zelfgemaakte spullen bevestigen (en soms weer opnieuw aanpassen)

De motor is nu bijna klaar en kan ik met de bedrading beginnen, zo simpel mogelijk houden is het advies dus geen claxon, toeters en bellen maar volgens een goed bewaard schema van Hutten uit een vroegere Bigtwin bijna een eitje, blijft natuurlijk pielwerk maar geeft mij altijd veel voldoening als alles goed is aangesloten en de verlichting begint te branden zodra je het sleuteltje omdraait en als er iets anders gaat branden of roken heb je de boel verkeerd aangesloten!

Op een avond bij Tonie de wensen van Bram (en mij) voor het spuitwerk door genomen, wij hadden hier heel winter over nagedacht hoe deze moest worden en waren dan ook zeker van onze zaak hoe deze gespoten moest worden! Paar dagen daarop telefoontje van Tonie met het bericht van, leuk wat jullie allemaal bedacht hebben maar gaat hem niet worden want ik heb zelf een beter idee!
Op zaterdagmiddag staat de Iron ongeduldig te wachten op zijn nieuwe bekleding en wanneer Toon het spuitwerk uit zijn auto haalt is direct te zien dat zijn eigen idee een schot in de roos is, supervet jaren seventies in zwart met hawaiiblauw en sluit perfect aan bij de stijl van de motor! 

De eerste testrit volop bekijks! Als eerste voor de motor en als tweede voor 6x stilstaan om de bougies te verwisselen en dat over een afstand van 3 km en dan bleek ook de dynamo nog niet te laden.
Al pruttelend op 1 cilinder bij OIT aangekomen waar we super geholpen werden door de spanningsregelaar te vervangen en daarmee het probleem met bijladen van de accu opgelost, het probleem met het vet slaan van de bougies werd veroorzaakt door de slecht afstelbare zenith carburateur.
Dit heb ik opgelost door de middensproeier van de mikuni van mijn eigen shovel te veranderen en te doneren aan de Iron, zelf op mijn eigen shovel een CV gezet en daarmee zijn beide motors zeer tevreden en gaan ze als de brandweer.

Conclusie!
Het verbouwen van de Iron van Bram heeft ongeveer 5 maanden aan avond en zaterdaguurtjes in beslag genomen, daarnaast het nodige geduld van Rianna, veel gesprekstof en het nodige vocht tijdens visites waar dan ook alleen maar over projecten geluld wordt, daarnaast is het bouwen zeker niet altijd makkelijk gegaan maar met hulp anderen (thanx everybody) en in het bijzonder maatje Tonie (die gelijktijdig een prachtige shovel heeft gebouwd en ook op de site staat, ja die mooie rooie!) zijn Bram en ik super tevreden met het eind resultaat!
De kosten van de Iron zijn door het krijgen, ruilen en verkopen van onderdelen en natuurlijk door dat Brammie bij OIT werkt binnen het budget van een student gebleven.
Het rijden met de Ironhead is door de zithouding met opgetrokken knieën, midcontrols, hardtail, 21 inch voorwiel en hoge stuurtje super stoer en geeft een geweldige kick als je over de weg scheurt (en die Irons zijn echt retesnel!) en met een beetje fantasie (of heel veul!) waan je je zelf zo in de straten van San Francisco.

Nu maar hopen dat de Ironhead zijn slechte naam niet waar gaat maken en mocht je een wintertje niet met je luie reet op de bank willen zitten.................

BOUWEN JONGE!!!!!!!!!!!!!!!!